حجت الاسلام 'سید حسن سعیدی' روز شنبه به خبرنگار حوزه معارف ایرنا افزود: پدرم در وصیت نامه خود نوشته بود كه اگر كسی می خواهد برایم مجلس فاتحه و ختم بگیرد، به او بگویید كه این زحمت را به خود ندهد و به جای آن یك مساله شرعی یاد بگیرد و عمل كند.

وی درباره وصیت نامه شهید سعیدی توضیح داد: قبل از این كه مزدوران ستمشاهی پدرم را به شهادت برسانند از او خواسته بودند تا وصیت نامه خود را بنویسد و ایشان در پشت یك قرآن وصیت های خود را نوشته بود كه این وصیت نامه پس از پیروزی انقلاب به دست ما رسید.

فرزند شهید سعیدی با بیان این كه پدرش از شاگردان آیت الله العظمی بروجردی و حضرت امام خمینی (ره) بوده، به بیان سوابق مبارزاتی وی پرداخت و گفت: مبارزات شهید سعیدی از سال 1339 یعنی چند سال قبل از آغاز نهضت امام خمینی (ره) شروع شد و بارها به دنبال اعتراض به حكومت از جمله تاسیس كارخانه پپسی كولا و همچنین فعالیت بهاییت در اهواز دستگیر شد.

وی با بیان ارتباط معنوی میان شهید سعیدی و امام خمینی (ره) گفت: هرچند پدرم شاگرد امام (ره) بود ولی نمی دانست ایشان تا چه اندازه به نهضت خود پایبند خواهد بود. لذا روزی خدمت امام (ره) رسیده و می گوید من وظیفه داشتم بررسی كنم كه در این نهضت كدامیك از افراد صاحب نفوذ شما را در پیشبرد اهدافتان یاری خواهد كرد ولی به این نتیجه رسیدم كه شما در این انقلاب تنها هستید.

سعیدی ادامه داد: امام خمینی (ره) پس از شنیدن این سخنان پدرم به او فرمودند بزرگان جای خود دارند ولی اگر هیچ یك از مردم هم مرا كمك نكنند، من خودم به تنهایی این انقلاب را پیش می برم.

وی افزود: در اینجا بود كه آیت الله سعیدی خود را پیرو راهی كه امام آغاز كرده بود، قرار داد. چون به یقین رسیده بود كه حضرت امام به صورت صادقانه در این راهی كه آغاز كرده، ایستاده و تا آخر استقامت خواهد كرد.

سعیدی همچنین گفت: پدرم در موضوع امر به معروف و نهی از منكر نیز خیلی حساس بودند به طوری كه در جنوب تهران -میدان خراسان و میدان شهید سعیدی كنونی- علاوه بر توزیع جزواتی در این زمینه، قسمت هایی از تحریر الوسیله حضرت امام خمینی (ره) را ترجمه كرده و در اختیار مردم قرار می داد.

وی افزود: شهید سعیدی به شدت با منكرات برخورد می كرد، به گونه ای كه یك روز از مقابل مغازه ای عبور می كرد و از صاحب مغازه كه رادیوی مغازه خود را خاموش كرده بود خواست تا رادیو را روشن كند و صاحب مغازه ضمن امتناع از این كار علت را جویا شد.

به گفته فرزند شهید سعیدی، این مبارز شجاع در پاسخ به آن شخص گفته بود كه من می ترسم روز قیامت خداوند به من بگوید كه تو چه كار كرده بودی كه مردم از تو می ترسیدند و موسیقی خود را خاموش می كردند ولی از من نمی ترسیدند و به موسیقی گوش می كردند.

آیت الله سعیدی در سال 1308 در نوغان مشهد دیده به جهان گشود. وی پس از آموختن مقدمات علوم ادبی و عربی و همچنین گذراندن مقدمات و سطح در مشهد رهسپار حوزه علمیه قم شد و در درس خارج آیت الله العظمی بروجردی شركت كرد و بعد از مدتی در مكتب امام خمینی (ره) پرورش ویژه یافت و از نظر علمی، اخلاقی، دینی شخصیت ویژه ای پیدا كرد.

شهید سعیدی بعد از تبعید امام خمینی (ره) مخفیانه به عراق رفت و در آنجا با سخنرانی های خود به تشریح اهداف قیام امام پرداخت.

وی پس از مدتی اقامت در عراق، ضمن مراجعت به ایران به روشنگری علیه رژیم ستمشاهی

پرداخت و چراغ مبارزه در مسجد امام موسی بن جعفر (ع) را با زحمات زیادی چندین سال روشن نگه داشت.

گرچه ساواك در این مدت به طور مرتب به آزار و اذیت آیت الله سعیدی می پرداخت ولی وی این كانون را حفظ كرد و از مردم نیز درخواست می كرد كه دست از مقاومت برندارند.

در سال 1349 كه سال هجوم سرمایه داران آمریكایی به سوی ایران بود، آیت الله سعیدی با درك این موقعیت حساس، به پا خاست و شجاعانه اعلامیه ای در این زمینه صادر كرد. اعلامیه و نامه آیت الله سعیدی در سكوت مرگبار آن زمان، چنان شوری در جامعه ایجاد كرد كه از زمان تبعید امام خمینی سابقه نداشت.

اعلامیه آیت الله سعیدی چنان وحشتی در میان سران رژیم شاه افكند كه فورا دستور دستگیری آن عالم مبارز را صادر كردند و ضمن انتقال این مبارزخستگی ناپذیر در یازدهم خرداد همان سال، او را در بیستم خرداد به طرز وحشیانه ای در تاریك خانه زندان به شهادت رساندند.

فراهنگ**1003**